کدام بیماران کاندید مناسب برای آزمایش فیبرو اسکن کبد ( Fibroscan ) هستند؟
فیبرواسکن کبد یک آزمایش مفید در تقریباً هر بیمار است که در آن یک پزشک ممکن است به مرحله فیبروز کبدی برسد. اشکال اصلی آزمایش Fibroscan اینست که نمی توان آن را در تمام بیماران انجام داد.
محدودیت های فنی آزمون فیبرواسکن کبد ، استفاده از آن در بیماران مبتلا به آسیت، افرادی که شدیداً چاق هستند و یا بیمارانی که دارای مقادیر زیادی چربی در دیواره قفسه سینه می باشد.
در این گروه ها، هر دو تست نمی تواند انجام شود و یا نتایج قابل اعتماد نیست. قابلیت اطمینان و بازتولید در الاستوگرافی با Fibroscan به خوبی مشخص شده است و لازم است تا اطمینان حاصل شود که این نیازهای فنی برای رسیدن به نتایج اسکن قابل قبول است.
چه روش های غیر تهاجمی می تواند پزشکان را به مرحله فیبروز کبدی برساند؟
برای اندازه گیری شدت کبد، از جمله آزمایشات رادیولوژیک و آزمایش های بیومارکر سرم، می توان از روش های غیر تهاجمی دیگر استفاده کرد یکی از روش های رادیولوژیک برای اندازه گیری فیبروز کبدی، تشدید مغناطیسی (MR) است .
مزیت MR elastography این است که برای اندازه گیری سختی کبد بسیار دقیق است با این حال، این آزمایش مستلزم انجام آزمایش اسکن تصویری MR است و بنابراین نمی تواند در حین مراقبت انجام شود
آزمایش تحریک نیروی رزونانس آکوستیک یکی دیگر از روش های رادیولوژیکی برای اندازه گیری فیبروز کبدی است اما این روش هنوز در حال انجام ارزیابی است و هنوز هم به طور گسترده ای برای استفاده بالینی در ایالات متحده یا اروپا استفاده نشده است.
علاوه بر تست های رادیولوژیک، چندین تست غیر تهاجمی از بیومارکرهای سرم برای تعیین فیبروز کبدی استفاده می کنند این آزمایش ها از این واقعیت استفاده می کند که تغییرات در سفتی کبد منجر به تغییر قابل اندازه گیری در نشانگرهای زیستی تولید شده توسط کبد می شود .
آزمایشهای بیومارکر سرم 1 یا بیشتر این نشانگرهای زیست شناختی را اندازه گیری می کنند و سطوح بالای آن نشانگرهای بیومارکرهای مرتبط با فیبروز را دنبال می کنند .
شایع ترین آزمایش های سرم برای تنظیم فیبروز کبدی عبارتند از: HepaScore، FibroSure، شاخص FIB-4 و آزمایش فیبر کبدی اروپا است.
بیشتر بخوانید : کاربرد تصویربرداری سونوگرافی
مطالعات متعددی، اثربخشی این آزمایشهای بیومارکر سرم را مورد بررسی قرار داده است هر دو به لحاظ نحوه مقایسه آنها با فیبراسکن و نحوه عملکرد آنها در هنگام استفاده در فیبراسکن استفاده شده است.
این مطالعات نشان داده است که تمام این فن آوری ها برای مرحله بندی بیماران بدون فیبروز یا حداقل فیبروز، بسیار خوب عمل می کنند به همین ترتیب، همه آنها در بیماران مبتلا به فیبروز پیشرفته یا سیروز کبد بسیار خوب هستند با این حال، هنگامی که برای ارزیابی بیماران با سطح متوسط (مرحله متاویر (F2 استفاده می شود این آزمایشات دارای ویژگی های متغیر عملکردی هستند و انجام بیوپسی کبدی نیز انجام نمی شود.
یک نکته کلیدی برای به یاد آوری این است که آزمایشهای زیست شناسی و آزمایش های رادیولوژیکی، متقابلا منحصر به فرد نیستند و بسیاری از دستورالعمل ها توصیه می کنند که پزشکان هر دو آزمایش سرم و فیبراسکن را انجام دهند .
هنگامی که هر دو آزمون بیماری ملایم یا بدون بیماری را نشان می دهند نتیجه ترکیب هر دو حساس و خاص است و پزشکان می توانند در این نتیجه مطمئن باشند به همین ترتیب، هنگامی که هر دو آزمون نشان دهنده بیماری پیشرفته یا قابل توجه است .
این نتیجه دارای حساسیت بالا، خاصیت بالا و ارزش پیش بینی بالا است بنابراین، پزشکان نباید فیبرواسکن کبد و آزمایش های بیومارکر سرم را به عنوان فن آوری های رقابتی در نظر بگیرند در عوض، آنها باید به عنوان تکنولوژی مکمل شناخته شوند.
مرکز رادیولوژی سونوگرافی تشخیصی سرو